टेलिफोन बेल ते सेल

विष्णूक नव्यो सुवाती पळोवपाक आवडटा. पूण ताका लांब प्रवास मात्तय आवडना. आमचे कडेन वेगान वचपी भौशीक प्रवासाची माध्यमां कित्याक आसपाक शकनात, तो चिंतता. म्हणटकच तो जेन्ना हायपरलूपा विशीं वाचता तेन्ना तो अजाप भरीत जाता... होस्सय! हें फुडाराचें भौशीक प्रवासाचें माध्यम कसलें?

भुरगे पणांत विश्वाक शाळेंत वचूंक खूब वाट चलून वचची पडटाली. कॉलेज विद्यार्थी आसतना ताणें दोन भुरग्यांक शिकवण्यो दिवन आपलो खर्च भागयलो आनी इंजिनियर म्हणून ताणें धरणां, पूल आनी संस्था बांदल्यो आनी आधुनीक भारताचो पायो घालो. सर विश्वेश्वरय्यान कशें आपले भोंवतणचें जग निरखिलें, तो तातूंतल्यान कितें शिकलो, कशे धाडसी निर्णय घेतले आनी कश्ट करपाक कसो केन्नाच लजलोना तें जाणां जावंचे खातीर हें पुस्तक वाचात.

एक नंबर आसूं वा दोन नंबर आसूं, दोनूय म्हत्वाचें काम. पूण आदल्या तेंपार शौचायलां कशीं आशिल्लीं काय? वेगवेगळ्या देशांनी वेगवेगळीं शौचालयां आसात काय? वेगवेगळ्या काळांतलीं आनी देशांतलीं शौचालयां हे काणयेंत पळोवया!

बोमाडे रंगीत आनी हलके-फुलके आसतात. तातूंतल्या वाऱ्याक वजन आसता काय हो प्रस्न तुमकां केन्ना तरी पडला आसतलो. लक्ष्मीकय पडिल्लो. म्हणटकीच ताणे आनी ताच्या वर्गांतल्या इश्ट-इश्टिणीनी ताची जाप सोदून काडली. चलात, आमीय पुस्तक चाळून पळोवया, तांणी कितें सोदलें तें.

ल्हान चली मुमताज आपल्या गांवांतल्यान लखनव शारांत चिकनकरीचें नवी शिंवण शिकपाक आयला जी तें आपल्या गांवांत हेरां बायलां वांगडा पयली सावन करीत आयला. मुन्नु, ह्या ताच्या इश्टाच्या आदारान ताणे कल्पने केल्ले ताचे परस चड तें शिकूंक पावता. जॉली रोहतगान बरयिल्ली ही काणी ताचेर राम सोनी हाणें सांजी ही कागद कातरून केल्ली चित्रकला वापरून चित्रां काडल्यात.

मुत्तज्जी खूब खूब जाणटी हें पुट्टा आनी पुट्टीक खबर आसा. पूण तिची सारकी पिराय कितली ह्या प्रस्नाची जाप मुत्तज्जीच्यो यादी आनी भारताच्या इतिहासावरवी सोदपाच्या जुंवळ्या भावांच्या उर्बेभरीत गणिती प्रवासांत वांटेकार जायात. भुर्रर्ररा!