عید ءِ پُوشاک

شیواریں زہگے ءِ کسّہ اِنت کہ مُچّی گار بوئگ ءَ ابید پریشان نہ بیت۔ درامدیں جنینے پہ زور آئی ءَ گوں وت برگ ءِ کوشست کنت بلئے آئی ءَ مات گپ یات اَت۔ آ وتی لوگ ءِ مردماں دُبر گندیت؟

کُوچگ ءِ میڑہ ءِ سئیل، لہتیں زہگ گوں وتی مات ءُ پتاں میڑہ ءَ شُت اَنت۔ درستاں وتی پسند کار کُرت۔ کسے ءَ چیکو چنڈے، کسے ءَ سرکس چارات ءُ کسے ءَ دلوت ءُ مرگانی ندارگ کُرت۔ گُڈسر ءَ چاٹ ءُ چپس ہم وارت۔ زہگاں ورگ ءَ پیسر وتی دست شُشت اَنت؟

شلی ءُ چاکر ءِ بلک ءُ پیرک چہ کوچگ کائنت۔ آ وش بنت۔ گپ ءُ رپ بیت ءُ گپ گپ ءَ بلک آہاں گوستگین ءُ مروچیگیں زمانگ ءِ نیام ءَ دیگری ءُ تپاوتاں گُشان بنت۔ بزانکہ زی چے بوتگ ءُ مروچاں چون انت۔

لہتیں سنگتانی کِسّہ کہ گوں جتا جتا ربیدگاں سیادی ءَ ابید یکے دوہمی ءِ وشّیاں ہوار بنت۔ دیوالی ءَ ڈیوا روک کن اَنت، کرمس ءَ گوں وکٹر ءَ گْوازین اَنت۔ بہ جیڑ اِت کہ عید چوں بوتگ؟

موکل ءِ روچ ءَ سرجمیں میتگ ءِ مردم یکجاہ اَت اَنت۔ کِسّہ ایش اَت کہ دیوال ءَ رودراتک ءَ بہ بندیں یا روبرکت ءَ۔ مزنیں جیڑہے چست بوت، ہرکس ءَ لوٹ اِت کہ منی گپ زورگ بہ بیت۔ گُدسر ءَ درستاں تپاک کُرت۔ دیوال کُجام نیمگ ءَ بندگ بوت؟

اللہ تعالی ءِ توسیف ءَ حمدے کہ جہان ءِ درستاں نعمت آئی ءَ بکشاتگ اَنت پہ آہاں ہمینچو شکر بہ کنیں کم اِنت۔ بیا ات چاریں کہ اے شعر ءَ کُجام نعمتانی گپ بوتگ؟