साबणाचे बोमाडे गोल कित्याक?

वेगवेगळ्या गजालिंचेर टी. सुंदरीक हांसो फुट्टा आनी मागीर तें त्रासांत पडटा. कितेंय केल्यार तें हांसो थांबोवपाक शकना. आपणाकूच कितें जालां काय कितें हें तें जाणा जावंक सोदता. कारण जर तशें नासत, जाल्यार मागीर ताका हांसत रावपाक मेळटलें.

त्या व्हडल्या एक पाख आशिल्ल्या हती सुकण्यान घोड्याक गिळूंक ना हें मुनियाक खबर आसलें, जरीय तें घोडो गिळपा इतलें व्हडलें आसलें! मागीर घोडो खंय नाच जालो? एका जादुई सुकण्याची तशेंच निर्भयी आनी जिज्ञासू चलयेची काणी.

नागीण आनी दिवोड तुमच्या वांगडा इश्टागत करपाक आयल्यात, पूण पयसुल्ल्यानच. कितेंय जालें तरी ती जिवाणीं. ह्या सुंदर सरपटपी जनावरां विशीं तुमकां जाय आशिल्लें सगळें जाणून घेयात आनी सुरक्षीत कशें रावचें तेंय शिकात आनी जिवाण्यांक सुरक्षीत सुवातीर वचूंक दियात.

फातिमाक कोनाचेर आपलो गृहपाठ सोपोवपाक जाय. पूण ताचो भाव साविओ ताका दर्यार व्हरता. दनपारचे घरा भायर वचप फातिमाक गृहपाठ सोपोवपाक मदत जातले?

रेहमान चाचाच्या गुदांवांतल्यान एक क्रिकेट बॅट ना जाता, आनी ताका दुबाव धाकट्या अहमेदाचेर आसता. विलो झाडांची जमीन, काश्मीरांतली एक मजेशीर काणी.

कल्पना करात वर्तमान, भूत आनी भविश्य काळांतल्यो काणयो ज्यो न्हंयो सांगपाक शकतात! जेन्ना मनशांक शेत रोवपाक जाय आसलें तेन्ना न्हंयो आशिल्ल्यो. जेन्ना मनीस शारां बांदतालो तेन्नाय न्हंयो आशिल्ल्यो. त्यो आजून मनशाक उदक, जेवण आनी जियेवपाक आदार दितात. पूण न्हंयांक मनीस कचऱ्याच्यो पेटयो कश्यो लेखतात. न्हंयांक मनशाचो सांबांळ करपाक येता, पूण जर मनशाक तांचे वांगडा खुशाल भविश्य जाय जाल्यार वेळ आयला, आमी मनशानी न्हंयांचो बरे तरेन सांबाळ करपाचो.